مقدمه
می دانیم اساس تمامی هنرهای آوازی در جهان امروز، استفاده درست و هنرمندانه از صدا است. در بسیاری از کشورهای پیشرفته و صاحب موسیقی، قبل از آغاز هرگونه فعالیت حرفه ای در زمینه خوانندگی، علاقمندان در ابتدا به آکادمی ها یا مربیان صداسازی مراجعه نموده و در ابتدا به ظرفیت های موجود در صدای خود واقف و سپس بر اساس کمبودها و نواقص احتمالی از حیث وسعت، انعطاف، رنگ و شدت با تمرینات مناسب و تکنیک های لازم به سمت بهینه سازی و ارتقای کیفیت صدای خود راهنمایی می شوند.
متاسفانه در زمینه صداسازی علمی در حوزه تلاوت قرآن، کار چندان جدی و مؤثری صورت نگرفته و یا بسیار اندک بوده به طوری که نتوانسته به عنوان یک اصل مهم و جدی در متن آموزش های صوت و لحن قرآن قرار گیرد. به همین دلیل است که قاریان کشور ما به ویژه نوجوانان و جوانان، بدون داشتن درک درستی از صدای خود و بدون آشنایی با مهارت های پایه و مهم در تولید صدا، به ناگاه وارد عرصه بسیار جدی و پیچیده ای به نام تلاوت هنری قرآن شده و در بسیاری از موارد دچار مشکلات و آسیب های غیرقابل جبران می شوند. در چند دهه گذشته که تلاوت قرآن در کشور ما رشد فراوانی یافته، تعداد افرادی که دچار بیماری ها و مشکلات حنجره شده اند کم نبوده است. اگرچه در سالیان پیش تر و کمبود متخصصان درمان صدا، بسیاری از این قاریان هرگز موفق به درمان حنجره خود نشدند اما خوشبختانه در سال های اخیر، تعداد پزشکان، گفتار درمان ها و مراکز درمانی تخصصی در حوزه بیماری های صوتی افزایش یافته و به مدد پیشرفت فن آوری، امکان تشخیص و درمان به موقع، بسیار افزایش یافته است.
اما سخن،پیرامون موضوعی بسیار مهم به نام تربیت یا پرورش صدا است که در حال حاضر در هنرهای آوازی از آن با عنوان "صداسازی" یاد می شود که اصطلاحی نادرست اما رایج است.
صداسازی مجموعه ای از علوم، فنون و مهارت ها است که به طور جدی از اواسط قرن هجدهم میلادی مورد توجه صداپیشگان قرار گرفت. اما به مرور و با پیشرفت دانش بشری در مورد دستگاه تولید صدا در انسان و افزایش تجربیات خوانندگان، جای خود را بیشتر در میان دوستداران هنرهای آوازی باز کرد به گونه ای که با گذشت چند دهه شاهد رواج و گسترش مکاتب، متدها و نظریه پردازی های فراوانی در حوزه صداسازی و به عبارت بهتر تربیت و پرورش صدا هستیم. و جالب این است که هر کدام از این مکاتب و متدها مدعی کارآمدتر بودن خود هستند.